ben ile başlayan cümleleri tamamlayamıyorum

     İçimdeki bitmek tükenmek bilmeyen görülme arzusu filizlenip bir ağaç oldu, gökyüzünü deldi meyve bile vermeden. Ben düşündüğün "ben" değilim. Ben düşündüğüm "ben" de değilim. Kendi bedenime hapsolmuş yorgun, tükenip bitmiş bir ruhum.

    Ben bir asitim, ne olduğun önemsiz; seni yakıp yıkacağım.

    Ben bir yaban çiçeğiyim. Köklerim çınarlardan daha derinlere uzanıyor. Her bir sarsıntıyı iliklerime kadar hissediyorum ve bir arı gelip çalıyor polenlerimi. Sonra da bir sevgili gelip koparıyor gövdemden, artık bir hediyeyim aşıklar arası gidip gelen, yaprakları rüzgarda savrulan bir ibretlik sevgi göstergesiyim.

    Fark edilmek için loş bir ışık saçıyorum, aynı dalgalar arasındaki yakamoz parıltısı gibi soluk.

    Okyanusta bir gelgitim, her kıyıya vurduğumda yeni bir benim, ama özümüz bir.

    Aslında hiçbir yerde hiçkimseyim yine de herkesin ve her şeyin içindeyim. Moleküllerime ayrılmış bir sağa bir sola savruluyorum en küçük solukta.

    Şimdiyse bilmediğim bir kendimim ya da bir başkasıyım. Sonuçta bedenime göre değişiyor benliğim.

Evren içinde en dipteyim,

Lümpen şahıslardan beterim

Aç gözlüyüm görülmek için 

Fark edilmek mi? Niçin?

Fazlasını istiyorum hakkımdan

Kaçıyorum en ufak yardımından

Oysa parlıyor güzeşte varlığım

Soluğum, yansıyan ay ışığıyım