DÜŞÜNMEKTEN NEFRET EDİYORUM.

Gerçek bir korkak adıyla ele alıyorum bu blogu. Bu isimden ise Osamu Dazai'nin "İnsanlığımı Yitirirken" adlı eserinde geçen şu sözlerden esinlendim. "gerçek korkaklar mutluluktan bile korkar". Ben gerçekten bir korkağım diye düşündüm o sözleri ilk okuduğumda ve hala aynı şekilde düşünüyorum. Hep bir renk olsam gri olacağıma dairdi düşüncelerim. Ne siyah olucak kadar güçlüydüm ne de beyaz. Ben sadece renk bile olmayan kendimi renk olarak görmeye bile çalışmayan biriydim. Eğer gri olursanız ne mutlu ne üzgün olursunuz. İşte üzüntüden o denli korkuyorum ki mutluluğu bu uğurda feda edebiliyorum. Mutlu olursam üzüntüyü bilirim ama ne mutlu ne üzgün olursam kimse kıramaz beni. 

   Peki bu konuyu geride bırakmamız gerekiyor artık çünkü asıl konumuz bu değil. Sizlere asıl bahsetmek istediğim şey bu aralar sürekli aklımdan çıkmayan bir konu. Bir insanın yalnız yaşayamayacağı konusu.

Ben yalnız olmayı yalnız hissedene kadar severim. Ancak o his geldiği zaman hiç çekilmez bir şey oluyor bu yalnızlık.

   Ben kalabalıkta yalnızlık hissini seviyorum. Bir adada yalnız olmak istemem. Evimde annem yan odada uyurken odamda yalnız olmayı severim. Ne kadar çocukca geliyor kulağa bu sözler. 50 yaşında biri de böyle düşünse yine çocukca gelir kulağa.

   Yalnızlık kötü mü? Bazı günler yalnız olmak delirtiyor beni. Sesler...etraftakı her ses üstüme geliyor, hava ağırlaşıyor ve beni durdurcak kimse yok. Beni izleyen biri olmayınca yapabileceklerim gözümü korkutuyor. Gerçekten ciddi hasarlar veririm ama kimse zarar görmez. Bu bir okul projesi malesef her düşüncemi açıkca belirtemiyorum ama ekranın karşısında oturan sen...sence biz birbirimizi anlıyor muyuz? Aynı dili konuşuyoruz. Aynı sokaklarda yürüyoruz belki de farklı bir şehirdesin ancak sokak yine sokak ve sen yine sensin. Yine de anlamıyoruz. Biz aynı kişi olsak bile asla anlayamayız birbirimizi. İşte asıl korkunç olan da bu. Birinin anlaması için kıvranırken imkansızı kovalamak. 

   Sana kendi düşünce defterimden bir alıntı yapmak istiyorum."Sorunları çözmek yerine kaçmak istiyorum ancak hiç bir yer yeterince uzak değil. Hayalimdeki yer öyle uzak ve ıssız ki tanrı bile göremez beni orda. Ancak biliyorum ki öyle bir yer var olmadı hiç. Olsa bile gidebilir miyim ki? "