KAÇMAK İSTİYORUM

Son zamanlarda geçmiş tarafından kovalanıyormuşum gibi

asla unutamazmışım gibi ve korkuyorum. Korkumun nedeni geçmişe dönmek değil. Dönememek. Bir daha dönemiycek şekilde uzaklaşmak ve kaybolmak. Rüyalarım korkutucu olmaya başladı. Beni rüyalarımda izliyorlarmış gibi. Asla eskisi gibi içten ve samimi olamıycam. Bunu bana yapan o olmasına rağmen suçlu hissediyorum. Kendimi kötü hissediyorum. İçime oturan bi ağırlık var ve gitmiyo. Kimseye güvenemiyorum. Beni yok eden şey ne bilmiyorum. Bilinmezlik korkunç ama her şeyi bilmek de üzücü. Ne yapmam gerek bilmiyorum kafam çok karışık. İnsanlardan uzaklaşmak istiyorum. Beni bırakacağını bildiğim insanlara güvenmemem lazım. Uzaklara gitmek istiyorum. Tanrının bile bilmediği, hiçbir şey düşünmeme gerek olmayan bir yere. belki de Çocuksu bir hayal ama bilmiyorum. Kaybolmaktan çok korkuyorum. Bu korku hali giderek kötüleşiyo. Sakinleşmek için ne yapmalıyım bilmiyorum. Belki de birine söylemem gerekiyo ama rahat hissettiğim tek bir kimse yok. Koşmak istiyorum. Bu hissi unutana kadar uzaklara doğru koşmak istiyorum. Elimde olsa tüm gün odamda ağlardım. gökyüzüne bakmak bile rahatlatmıyor içimi. Bugün güzel bir gün. Kendi özümü hatırlıyorum gibi. Geçici mutluluktansa ölümcül bir his daha güzel. Terk edilmekten bıktım. Sanki insanlara gerçek hislerimi söyleyince beni bırakıp gidiyorlarmış gibi. Tek bir ağlamama bakıyor ve hemen değişiyorlar

Seni izlemek bana acı veriyor

Beni kötü etkiliyorsun 

Beni üzüyorsun

Senden yoruldum

Çok bencilsin

Ağlak

Seni sevmek acı veriyor

Senden kurtulmak istiyorum

Seni beklemekten bıktım öldür kendini sen de kurtul ben de.

Kafamda aynı kelimeler ve unutamadığım anılar. Bana iyi gelen biri de yok ki. Suçlusu da benim. İstedikleri gibi gülmeye devam etmeli ve onlara güvenmemeliydim. Rol yapmaya devam etmeliydim. Daha cesur olsaydım böyle olmazdı. Hiçbiriyle konuşmam gerekmezdi. Yalnız ölmekten korkmamalıydım. Belki de acı çekerek yaşamalıyım. En dipte yalnız başıma geberene kadar işkence çektirmeliyim kendime. Yoruldum artık. Sadece uyumak ve unutmak istiyorum. Hiçbir hayalim yok umudum da yok. Bomboş geliyor her şey. Bıkkınlık hissinden kurtulamıyorum.

Başım dönüyor. Düzgün düşünemiyorum. Ayırt edemiyorum vakti belki saatlerdir ordayım ya da günler ya da dakikalar. Hiçbir şeyden emin değilim. Belki de bu anılar fazlasıyla zorluyor beni ama onları unutamam. Bu benim iç güdüm ve bırakmama izin vermiyor. Yanlış bir iç güdü belki de. Kendi iyiliğimi istemiyorum. 

Nasıl açıklayabilirim bilmiyorum ama kalbimin etrafında bir şey var ve düzgün çalışmasını engelliyo gibi. Düzgün hissedemiyorum.