Gölgeler

   İstenmediğim bir evde odama kapanmışım. Saat takırdıyor, mum alevi aydınlatıyor loş ışığıyla ve camı örten perdenin üstündeki lekelerin anıları zihnimde bir tiyatro kalbimde ise bir yara oluşturuyor. Yatağımda uzanmış tavandaki gölgeler ve ışığın oluşturduğu görüntülere seyre dalıp, manidar bir şarkıyla hayallerimi süsleyen bir zamanda korku kaplıyor kalbimi. Göğsüm parçalanıyor. Gözlerim yaşarıyor ve ben birden bir kahkaha patlatıveriyorum. Öleyazdım bu gece yine de gülüyorum

  Yatakta kanın kokusu, yastığın altındaki falçata...hepsi bir deja vu hissi veriyor ancak beni hapsediyor bir kafese bu duygu. Kaçamıyorum. Kaçmaya çalısmıyorum da.

  Göz pınarlarım kurumuş, daha çok ağlamayamıyorum. Gülesim geliyor. Oysa çok üzgünüm.

  Kalkıyorum yerimden. Kollarım bacaklarım halsiz. Şarkı listemden bir şarkı açıyorum son ses. Dans ediyorum, duygularımı ancak böyle dışarı vuruyorum. Biraz olsum rahatlamak iyi geliyor yorgun vücuduma, ruhuma. 

  Vücudum şarkıyla senkronize haraket ederken bütün her şeyi unutuyorum. Sadece kulağımdaki müzik ile dönüp duran odanın silüetini düşünüyorum.

  Odanın kapısı aralanıyor ve içeri tanıdık bir gölge giriyor. Bütün çabalarım bir hiç uğrunaydı. Tek bir gölge düzeltmeye çalıştığım moralimi yerle bir ediyor.

  Yatakta yanıma oturuyor ve benimle konuşmaya çalışıyor. Yüreğim sızlıyor. Nefeslerim düzensiz. Ağlamak istiyorum...bir panik atak daha geçiriyorum.

  Panik atak öyle bağırmalı çığlıklı filan geçirilmez. Önce farklındalığınızı yitirirsiniz zamana dair. Nefesleriniz yetersiz gelir. "Acaba hala hayatta mıyım?" diye düşünürsünüz. Bu konuda sorgulamaya fırsat bulamadan titremeye başlarsınız. Elleriniz bir yelpazeye benzer. Göz bebekleriniz yerinde durmaz ve odaklanamazsınız. Zihninizde düşünceler düğümlenir ve şiddetli bir baş dönmesi yaşarsınız. 

  Bir panik atak geçirirken biri bana temas etse de hayatta olduğuma dair bir inanç tetiklensin içimde diye düşünürüm ama o el çok uzak gelir.

  Panik atağım geçsin diye bir şeker yutuyorum. Gölgeleri katledeceğim günü bekliyorum. Onlardan nefret ediyorum diyemem. Sadece gitmelerini istiyorum. 

  Şeker işe yarıyor ve okula geç kalacağımı bilerek on yedi saatlik bir uykuya dalıyorum. En azından gerçek olmayan bir kabus görmek istiyorum. Hiçbir türlü kaçışım yok zaten.